Τα συναισθήματα διαχωρίζονται σε πολλά είδη. Το ίδιο και οι ανθρώπινες σχέσεις, οι χαρακτήρες, τα ελαττώματα και τα προτερήματα των ανθρώπων.

Όλα αυτά λοιπόν, θέλουν το κάθε ένα χωριστά την δική του αντιμετώπιση, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητές του.

Είναι κομμάτια ανθρώπινα, μας αφορούν άμεσα και επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Είναι όλα θεμιτά, και τα καλά και τα άσχημα, ακριβώς επειδή είμαστε άνθρωποι.

Όταν όμως δυσκολεύουν οι καταστάσεις ανάμεσα στις σχέσεις, τόσο ώστε να μας απομακρύνουν ακόμα και από αυτούς που αγαπάμε, τότε ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε την απομάκρυνση αυτή, που ίσως τελικά μας οδηγήσει στη μοναξιά.

Για να δούμε και να βρούμε όμως τι μπορούμε να κάνουμε, θα πρέπει να ξεπεράσουμε ένα τεράστιο εμπόδιο. Τον εγωισμό μας.
Όχι τον καλό εγωισμό αυτόν της αξιοπρέπειας και της μοναδικότητάς μας, αλλά τον εγωισμό αυτόν που δεν μας αφήνει να είμαστε ανθρώπινοι και να ακούμε τους άλλους. Αυτόν που μας κάνει ανταγωνιστικούς σε τέτοιο βαθμό, που να μην βλέπουμε καμιά φορά ότι δεν υπάρχει ανταγωνιστής.

Όπως για παράδειγμα στην σχέση των δύο φύλων. Δύο κόσμοι τόσο διαφορετικοί που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, έχουν όμως πολλά να μάθουν ο ένας από τον άλλον.

Έρχεται όμως ο εγωισμός που μας προκαλεί να επιβληθούμε, να σκεφτούμε μόνο τον εαυτό μας με αποτέλεσμα να έχουμε απώλεια όχι μόνο από τις σχέσεις μας αλλά και από δικά μας σημαντικά κομμάτια. Όπως είναι ο σύντροφός μας.

Γιατί η ανάγκη της επικοινωνίας είναι αυτή. Να ακούμε τον σύντροφό μας, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στις ανάγκες. Σ’αυτό που χρειάζεται, που νιώθει και που προσπαθεί να μας μεταφέρει. Διότι το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουν την επικοινωνία και την κατανόηση, δεν ακυρώνει τα δικά μας θέλω και δεν μειώνει την προσοχή που παίρνουμε από τους άλλους.

Το μόνο που μπορούμε να απαιτήσουμε από τον εγωισμό μας στο σημείο αυτό, είναι να μας αφήσει να είμαστε αρκετά ανθρώπινοι και ανοιχτοί, ώστε να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε μόνο να απαιτούμε και να ζητάμε, αλλά θα πρέπει να σεβόμαστε αντίστοιχα και τον σύντροφό μας.

Ακόμα όμως και μετά από κάποια απογοήτευση, είναι ο εγωισμός πάλι που δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε, να σκεφτούμε με πιο ξεκάθαρο πνεύμα τί είναι καλύτερο για εμάς. Είναι αυτό το συναίσθημα που μας κάνει να αδρανούμε και δεν μας επιτρέπει να προχωρήσουμε, ή να βρούμε το κουράγιο και να αφήσουμε τον καλό εγωισμό να μας πείσει ότι αξίζει να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Γιατί αυτό αξίζουμε.