Η ηρεμία είναι το αντίθετο του εκνευρισμού. Εφ’ όσον εκνευρισμό έχουμε όταν δε γίνεται κάτι που θέλουμε, είναι επόμενο ότι ηρεμία έχουμε όταν αυτό που θέλουμε και αυτό που έχουμε ταυτίζονται. Αυτό όμως επιτυγχάνεται με δύο τρόπους.

Με αυτό τον τρόπο οι επιθυμίες μας δεν έρχονται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, και άρα δεν εκνευριζόμαστε. Αυτή όμως η ηρεμία είναι εκ των πραγμάτων πρόσκαιρη: Όταν κάτι αλλάξει στις περιστάσεις μας, ώστε να μη μπορούμε πια να κάνουμε ότι θέλουμε, η ηρεμία μας θα εξανεμιστεί εν μια νυκτί και θα απορούμε που βρήκαμε όλα αυτά τα νεύρα.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος να κατορθώσουμε την ηρεμία, ένας τρόπος που παρέχει πιο μόνιμα αποτελέσματα. Και αυτός είναι, όχι να κάνουμε ότι θέλουμε, αλλά να αποδεχόμαστε με γενναιότητα αυτό που απαιτείται από εμάς να κάνουμε. Έχω εξετάσεις, πρέπει να κάτσω να διαβάσω;

Δεν πειράζει, θα κάτσω να διαβάσω και μάλιστα θα το ευχαριστηθώ. Είναι κάποιο δικό μου πρόσωπο άρρωστο, πρέπει να μείνω σπίτι για να τον προσέχω; Δεν πειράζει, θα μείνω σπίτι για να τον προσέχω και μάλιστα θα το κάνω με περισσή αφοσίωση. Αν αποκτήσουμε αυτό τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης, τότε τίποτε πια δεν θα έχει τη δύναμη να μας εκνευρίζει, η δε ηρεμία μας θα είναι μόνιμη και αναφαίρετη.