Απιστία – Προδοσία : Mπορώ να ξεχάσω και να συγχωρήσω;

Το να έχουμε την δύναμη να συγχωρούμε είναι πραγματικά μεγάλο προσόν στις σχέσεις μας. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα και συνήθως ο φταίχτης αναζητά την συγχώρεση. Τι γίνεται όμως όταν τα λάθη είναι σοβαρά; Τι γίνεται όταν ο φταίχτης όσες φορές και αν τον συγχωρήσαμε δεν έμαθε από τα λάθη του , αλλά τα επαναλαμβάνει; Mπορούμε πραγματικά να συγχωρήσουμε και να ξεχάσουμε μια από τις πιο τραυματικές εμπειρίες στην ζωή μας , την απιστία;

Σύμφωνα με αμερικανούς οικογενειακούς συμβούλους σε πολλές περιπτώσεις ζευγαριών που ο ένας από τους δυο συντρόφους είχε παράλληλο δεσμό, μετά από πολλή ανάλυση των καταστάσεων και των αιτιών που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα, τα ζευγάρια μπόρεσαν να σώσουν την σχέση τους και να συνεχίσουν να συνυπάρχουν ίσως καλύτερα και από προηγουμένως.

Ο βασικός παράγοντας ήταν η συγχώρεση. Με τον όρο συγχωρώ, εννοούμε την πλήρη απαλλαγή του άλλου ατόμου από το λάθος που διέπραξε, το οποίο πιθανό να μας στοίχισε αρκετά. Είναι σαν την διαγραφή ενός χρέους του απέναντι μας. Συνήθως ζητάμε αποζημίωση από τον σύντροφο που μας προκάλεσε τον πόνο και αυτός δεν είναι διατεθειμένος να μας την δώσει, γι αυτό και εξανεμίζουμε κάθε πιθανότητα συμφιλίωσης.

Πως μπορεί να αποζημιώσει κάποιος τον σύντροφο του; Η απιστία προκύπτει τις περισσότερες φορές σαν αποτέλεσμα της έλλειψης επικοινωνίας σε ένα ζευγάρι. Ο ένας έχει πάψει να καλύπτει τις ανάγκες του άλλου , συναισθηματικές ή σωματικές. Ένας τρόπος αποζημίωσης λοιπόν, είναι η προσπάθεια να καλυφθούν οι ανάγκες του συντρόφου που τον οδήγησαν στην παράλληλη σχέση. Αυτό είναι τρομερά δύσκολο αφού αυτός που πρέπει να κάνει την προσπάθεια και να δώσει την αποζημίωση δεν είναι ο φταίχτης αλλά ο άλλος σύντροφος.

Τουλάχιστον πρέπει να κάνει την αρχή. Στην πορεία, και ο φταίχτης θα πρέπει να φροντίσει στην κάλυψη των αναγκών του συντρόφου του γιατί συνήθως σε περιπτώσεις παράλληλων σχέσεων και οι δύο σύντροφοι δεν είναι ευχαριστημένοι από την σχέση. Απλά, ο ένας από τους δύο είχε μεγαλύτερη ευχέρεια να γνωρίσει ένα άλλο άτομο, ή μεγαλύτερο θάρρος, γι αυτό και προέκυψε η απιστία. Με αυτό τον τρόπο, με την αμοιβαία κάλυψη των συναισθηματικών κυρίως αναγκών των δύο συντρόφων, η σχέση μπορεί να ξεπεράσει την απιστία. Η κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών, σταδιακά, μπορεί να φέρει την συχώρεση, που έρχεται σαν αποτέλεσμα της επούλωσης των πληγών που δημιουργήθηκαν με την απιστία.

Στην διαδικασία της συγχώρεσης, ο φταίχτης θα πρέπει να παραδεχτεί ανοιχτά το λάθος του και να κατανοήσει τον πόνο που προκάλεσε στον σύντροφο του. Πρέπει να αποδεχτεί ότι ήταν άδικος και δεν έδειξε ευαισθησία προς τα συναισθήματα του συντρόφου του. Για να φτάσουμε επίσης στην συγχώρεση, ο φταίχτης θα πρέπει να δεσμευτεί ότι δεν θα επαναλάβει την απιστία και στο μέλλον.

Η συγχώρεση είναι πολύ δύσκολή, γιατί ανακαλύπτοντας ότι ο σύντροφος μας διατηρεί ένα παράλληλο δεσμό, συνειδητοποιούμε ότι επανειλημμένως μας έχει πει ψέματα και δεν έχει λάβει υπόψη τα συναισθήματα μας. Εδώ πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε και να αποδεχτούμε ότι από δω και στο εξής ο σύντροφος μας θα φέρεται με ειλικρίνεια. Αν έχουμε πάρει την απόφαση να συγχωρήσουμε την απιστία και να προχωρήσουμε μπροστά, δεν πρέπει με την πρώτη ευκαιρία να υπενθυμίζουμε στον σύντροφο μας το ψέμα και την προδοσία του γιατί τότε αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε στον χωρισμό.

Στο χέρι μας είναι. Εμείς αποφασίζουμε αν έχουμε την δύναμη να ξεχάσουμε και να συγχωρήσουμε την απιστία. Είναι μια διαδικασία πολύ επώδυνη στην οποία ο εγωισμός μας πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο. Αν νιώθουμε πως δεν μπορούμε, τότε καλύτερα να χωρίσουμε χωρίς να μπούμε στην διαδικασία της προσπάθειας συμφιλίωσης. Καλό θα ήταν λοιπόν, πριν να μπούμε στον πειρασμό μιας παράλληλης σχέσης να σκεφτούμε λογικά και να αξιολογήσουμε τις πιθανές τραγικές συνέπειες, πριν να είναι αργά!