| ΠΟΙΗΜΑ - ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ |
|
Μπουμπούκια ήταν μικρά κι αρχίζανε ν’ ανοίγουν την ομορφιά, τη μυρωδιά τριγύρω να σκορπίζουν. Μα η μοίρα τους δεν ήθελε χρόνια να τους χαρίσει και ο χάρος σκέφτηκε νωρίς τα μάτια τους να κλείσει. Χάρε γιατί επλήγωσες αυτούς που αγαπούνε και πήρες τους λεβέντες τους, χωρίς να τους χαρούνε. Οι άτυχοι αστυνομικοί ήταν υπηρεσία και τους ληστές κυνήγησαν με τόση αυτοθυσία. Σε κάθε δύσκολη στιγμή πρώτοι αυτοί θα φτάσουν μα τα θεριά είναι πολλά, πιο να πρωτοδαμάσουν. Οι κακοποιοί πυροβολούν με αρκετή μανία οι σφαίρες πέφτουνε βροχή προς την αστυνομία. Συνέχεια πυροβολούν χωρίς να σταματήσουν στην άσφαλτο τους ρίχνουνε και εκεί θα ξεψυχήσουν. Για την αυτοθυσία τους, ήρωες θα τους πούμε και οι τελευταίοι να ΄ναι αυτοί που σήμερα θρηνούμε. Για το χαμό τους τον άδικο πενθεί όλη η Ελλάδα στη μνήμη τους θα ανάβουμε μια μικρή λαμπάδα. Θερμά συλλυπητήρια εις τους γονείς να πούμε και τέτοια περιστατικά ποτέ μην ξαναδούμε. Παρακαλούμε το Θεό μια χάρη του ζητούμε να προστατεύει όλους μας στη ζούγκλα όπου ζούμε. από την Καλλιρρόη Θεργιάκη – Κουφάκη Ηράκλειο Κρήτης |
| < Προηγούμενο | Επόμενο > |
|---|
