Ο Γιάννης Πανταγιάς γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του…

Ένα δύο τρία τέσσερα…

Πώς μπορεί κανείς να μετρήσει τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας.

Ένα μικρό αγόρι, κλείνει τα μάτια και ονειρεύεται. Βιώνει την παραμονή των Χριστουγέννων  ταξιδεύοντας στον κόσμο της προσμονής και της νοσταλγίας.

Τα μυρωδικά και τα αρώματα της μεγάλης γιορτής , τα κάλαντα και τα πολυπόθητα δώρα, οι σκανταλιές και η παιδική αφέλεια, συνοδοιπόροι στην υλοποίηση του δικού του ονείρου. Το αγόρι μετρά τα αστέρια στον χειμωνιάτικο ουρανό, με τα μάτια της ψυχής του ξεχωρίζει το πιο λαμπερό ανάμεσα στα άλλα..

Διαβάζοντας το διήγημα ανοίγεται στα μάτια της φαντασίας του αναγνώστη ο θαυμαστός  μικρός.. μεγάλος κόσμος της ψυχής ενός μικρού παιδιού. Τα Χριστούγεννα πάντα ξυπνούν μέσα μας την νοσταλγία για μια τέτοια  γιορτή της  τρυφερής  μας ηλικίας. ΄΄Το Αστέρι της Βηθλεέμ΄΄ είναι ένα διήγημα για μικρούς και μεγάλους , που σίγουρα ταξιδεύει την φαντασία στην μαγεία που όλοι ψάχνουμε. Κάλαντα και μυρωδιές, δώρα και σκανταλιές  ήθη και έθιμα μίας άλλης εποχής συνθέτουν το σκηνικό μέσα στο οποίο δρα και κινείται ο μικρός μας ήρωας.

Ο συγγραφές μας παροτρύνει να ψάξουμε στο ουρανό της άγιας νύχτας, το ποιο φωτεινό αστέρι ΄΄Το Αστέρι της Βηθλεέμ΄΄  ας το κάνουμε λοιπόν.