|
Βαρέθηκα ν΄ακούγονται,
ονόματα για μένα,
Εύα τη ΄λέγαν του Αδάμ,
Εύα τη ΄λεν και ΄μένα. |
|
|
Απ΄ οταν εχωρίσαμε
ενα ΄ναι τ΄ όνειρο μου
εγώ νεκρός κι εσύ κερί
δίπλα στο φέρετρο μου |
|
|
Παίξε μου χίλιες μαχαιριές
μα δε θα νιώσω πόνο
του χωρισμού σου η μαχαιριά
θα με σκοτώσει μόνο! |
|
|
Όνειρα κάναμε μαζί
μα τα΄θαψες στο χώμα
την ΄ψρα που της έδωσες
ένα φιλί στο στόμα |
|
|
Ολημερίς η σκέψη μου
κοντά τση ταξιδεύει
και τη παντέρμη τη καρδιά
συνέχεια παιδεύει. |
|
|
Μου πανε πως ο χωρισμός
με έρωτα ξεχνιέται
μα η δική μου η καρδιά
να ερωτευτεί αρνιέται. |
|
|
Καρδιά μου αναντράνισε
και ξέχασέ τη τώρα
γιατί αλλιώς δεν πρόκειται
να σταματήσει η μπόρα. |
|
|
Κάθε πρωί οντε ξυπνώ
σκέφτομαι τη κερά μου
και δάκρυα ποτίζεται
συνέχεια η καρδιά μου. |
|
|
Τα λάθη τση ειν΄αμέτρητα
μα γω χω το μεγάλο,
που τση ΄πα πως την αγαπώ
καί φύγε με τον άλλο |
|
|
Δεν έδειξες υπομονή
στσι δύσκολές μας ώρες
αδύναμη αποδείχτηκες
μπρος στσι ζωής τσι μπόρες |
|
|
Ευθύνη να μη μου ζητάς
γιατί ΄ναι όλη δική σου
βάρος θα είναι ο χωρισμός
μες τη συνείδησή σου. |
|
|
Λησμόνησέ με αν μπορείς
και ΄γω θα προσπαθήσω
με τσ΄ αναμνήσεις τσ΄ όμορφες
όπως μπορώ θα ζήσω |
|
|
Η Μάνα μου μ΄ ανάθρεψε
χωρίς να με πληγώσει
όμως εσύ με σκότωσες
που σού΄ χα αγάπη δώσει |
|
|
Βγάλε το αίμα τση καρδιάς
και δηλητηριασέ το
κι όταν μου πείς δεν σ΄ αγαπώ
εμένα ποτισέ το |
|
|
Κάποτε όρκο δώσαμε
μη δούν το χωρισμό μας
κι αφήσαμε και πέρασε
αγάπη μου των εχτρών μας |
|
|
Όταν τα χρόνια φύγουνε
στα γερατειά όντε θά ΄σαι
τα παιδικά μας όνειρα
ακόμα θα θυμάσαι. |
|
|
Κάποτε θά΄ σαι ανάμνηση
μα τώρα είσαι σκέψη
που απ΄ το μυαλό πρέπει να βγεί
για θα με καταστρέψει. |
|
|
Χωρίσαμε δεν έκλαψα
να μη φανεί το δάκρυ
να μη μου πουν πως εμφανή
είν΄ στων μαθιών την άκρη. |
|
|
Ποτέ μου δεν εσκέφτηκα
το χωρισμό κοντά σου
ένιωθα πως στη σκέψη μου
υπάρχει η αναπνιά σου |
|
|
Πείτε τζη κι αν με χώρισε
δε θέλω να υποφέρει
και κάνω ευχές να ΄ναι καλά
κάθε που πέφτει αστέρι |
|
|
Στο χωρισμό σου επόνεσα
έκλαψα κι ήπια πάλι
χαράς στον άντρα που γι΄ αυτόν
εγίνηκα χαλάλι... |
|
|
Ενθύμιο εκράτηξα
το καρδιογράφημα μου
να δεις πως ποδωσε η καρδιά
που μίσεψες μακριά μου |
|
|
Φεύγεις και φεύγουν οι χαρές
απάνω η μια στην άλλη
κι οι πόνοι χτίζουνε φωλιές
στσ΄ αποστροφές μου πάλι. |
|
|
Ο χωρισμός το γελιό μου
επήρε απο τα χείλη
εγω πονώ και συ μου λες
να μείνουμε δυο φίλοι. |
|
|
Ο χωρισμός μας άλλαξε
της φύσης τον κανόνα,
άνοιξη είχα στη καρδιά
κι έφερες το χειμώνα. |
|
|
Εσύ που δασκάλευες
ήντα θα πει αγάπη
στου χωρισμού σου μάθε με
να ζω τον εφιάλτη |
|
|
Όρκους αγάπης έδινες
κι ελπίδες στη καρδιά μου
μα είδα πως ήταν ψεύτικα
σαν έφυγες μακριά μου |
|
|
Δεν το κατάλαβα ποτέ
γιατί με απαρνείσαι
μετά απ΄΄όσα ζήσαμε
μακριά μου θες να είσαι |
|
|
Δε με πειράζει κοπελιά
που δε με θες κοντά σου
κι αφού αυτό σ΄ ευχαριστεί
θα φύγω μακριά σου! |
|
|
Δεν έχει μπλιο στα χείλη μου
η αθιβολή σου θέση
είσαι κερά μου ανάμνηση
σ΄αρέσει δε σ΄αρέσει |
|
|
Σε ένα ρολόι έκλεισα
χρόνια και αναμνήσεις
και μια ελπίδα μου κρυφή
κοντά μου να γυρίσεις |
|
|
Μ΄ αγάπησες, με πρόδωσες,
μα σ΄ έχω στη καρδιά μου,
σε κάθε χτύπο έρχεσαι,
ακάλεστη κερά μου. |
|
|
Κάθε πρωί οντε ξυπνώ
σκέφτομαι την κερά μου
και δάκρυα ποτίζεται
συνέχεια η καρδιά μου |
|
|
Τη νταχινή οντε ξυπνάς
αν σκέφτεσαι εκείνη
το γέλιο απ΄ τα χείλη σου
συνέχεια θα σβήνει. |
|
|
Είπε μου άλλο δε μπορεί
να είναι μπλιο κοντά μου
γι αυτό μαυροφορέθηκε
εμένα η καρδιά μου. |
|
|
Καρδιά απού δεν ένιωσε
του χωρισμού τον πόνο
ποτέ τση δε κατάλαβε
ήντα θα πει ματώνω. |
|
|
Πως να συβάσω την καρδιά
φως μου να σε ξεχάσει
που οτι κι αν πει η λογική
δεν θα την ξεγελάσει |
|
|
Είπε μου άλλο δε μπορεί
να είναι μπλιο κοντά μου
γι αυτό μαυροφορέθηκε
εμένα η καρδιά μου |
|
|
Χωρίσαμε και η ζωή
νόημα μπλιο δεν έχει
αφού η καρδιά να νταγιαντά
τση πόνους δεν αντέχει |
|
|
Όσο και να μ’ αγάπησες
δεν έχει σημασία
γιατί έσβησε ο χωρισμός
τσ΄ αγάπης την αξία. |
|
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ 
