|
Θα ΄θελα να΄μουνα Θεός
τη μοίρα να ορίζω
να σ΄εκανα να μ΄αγαπάς
ποτέ να μή σ΄αφήσω |
|
|
Την μέρα που σε γνώρισα
ποτέ δεν θα ξεχάσω
γιατί μου έδωσες εσύ
φτερά για να πετάξω |
|
|
Πές μου το εσύ πως μ΄ αγαπάς
κι εγώ θα βρω τον τρόπο
να την αδειάσω την καρδιά
και να σου κάνω τόπο...! |
|
|
Χιονίζει μάτια μου εκεί
ή μόνο στην καρδιά μου
που τη ζεστή σου αγκαλιά
επήρες τη μακριά μου; |
|
|
Λένε μου να μη σ΄ αγαπώ
αφού περνάς με χρόνια
μα γω μοιάζω τσι μυγδαλιάς
π΄ ανθίζει με τα χιόνια |
|
|
Αν η ζωή μου τέλειωνε
κι είχα να πω μια λέξη
τ΄ αέρα ένα "σ΄αγαπώ"
θα ΄δινα να σου μπέψει |
|
|
Φύγε μακριά μου να σωθώ
κηδέφτρα των ονείρω
είσαι αφορμή δα και καιρό
απού τη ζωή μου φθείρω |
|
|
Δε θέλω αγάπη δανεική
να τηνε πάρεις πίσω
αν είναι ετσά να σ΄αγαπούν
ποτέ δεν θ΄ αγαπήσω. |
|
|
Είσαι κερά μου άγγελος
που ήρθες για να μ΄ έβρεις
και τσι ψυχής μου το κακό
να το καλοσυνεύγεις |
|
|
Ξανθέ μου άγγελε θαρρώ
πως κι η ομορφιά τση πλάσης
χάνεται μπρος σε σένα νε
και θέλει να τη χάσεις |
|
|
Έλα θεέ μου να χαρείς
να δεις την κοπελιά μου
γιατί τσι έδωσες το νου
να βρίσκεται κοντά μου |
|
|
Του φεγγαριού παρήγγειλα
για με να σου μιλήσει
μα ΄κείνο μου απάντησε
πως σ΄ έχει αγαπήσει. |
|
|
Μη με θωρείς που δεν μιλώ
εσένα συλλογούμαι
αφου και μέσα στη σιωπή
τα μάτια σου με ζούνε |
|
|
Να το κατέχεις κοπελιά
πως μακριά σου σβήνω
πως η ζωή μου δε μετρά
γι΄αυτό και δε σ΄ αφήνω |
|
|
Θαρρώ πως ξέρεις κοπελιά
Πως δεν υπάρχει δύση
Αν δεν υπάρχει ανατολή
Για να τσ΄ ακολουθήσει |
|
|
Οι σκέψεις που ΄χω ΄γω για σε
σα το θεριό φωνάζουν
μα οι μαύρες και κακές στιγμές
χάνουνται και αλλάζουν. |
|
|
Αν το μπορούσα πιο πολύ
Κερά θα σ΄αγαπούσα
Μα αγαπώ και τη ζωή
Που κάποτε μισούσα |
|
|
Ποιος τοπος είναι ο πιο κρύφός
από το νου τ'ανθρώπου
σ΄έκρυψα κι όμως φαίνεσαι
στην όψη του προσώπου |
|
|
Πέμπω σου χαιρετίσματα
απ΄ τση καρδιάς τους τόπους
εκεί δε μπαίνει ο κάθαρής
διαλέυγω τους ανθρώπους |
|
|
Σκέφτηκα να σ΄αρνηθώ
και ν΄αγαπήσω άλλη
μα δεν εδέχθη η καρδιά
υπογραφή να βάλει |
|
|
Ότι ανθεί μαραίνεται
σύμφωνα με τη φύση
όμως τσ’ αγάπης ο ανθός
κανόνες δε γνωρίζει |
|
|
Οι λέξεις κι αν με πίκραναν
κι η καρδιά πονάει
η σκέψη μου αδάμαστη
όλο σε σένα πάει |
|
|
Ήθελα να ΄μουνα νερό
στη βρύση του σπιτιού σου
και όταν με πίνεις να γροικώ
τη γλυκά τ΄ αχειλιού σου |
|
|
Χρόνοι διαβαίνουν και περνούν
μα πάντα σε θυμάμαι
με τη γλυκιά σου ανάμνηση
πλαγιάζω και κοιμάμαι |
|
|
Αγάπη είναι ν΄αγαπάς
και να το λές αλήθεια
παρά να λές το σ΄αγαπώ
μονάχα από συνήθεια |
|
|
Αδιαφορώ που δεν μπορείς
αγάπη να μου δώσεις
στου χρόνου τα γυρίσματα
ίσως να μετανιώσεις |
|
|
Άνοιξε την καρδούλα σου,
να έμπω εγώ μέσα
και άφησε την ψυχούλα σου,
σε μένα την γιατρέσσα |
|
|
Άν ήτανε η αγάπη σου
σαν του νερού το κύμα
ε τότε ολόκληρη ζωή
θα ήμουν εγώ το θύμα |
|
|
Στου τάφου μου το μάρμαρο
θα γράψω τ΄ όνομά σου
για να περνάς να τα θωρείς
τ΄ αποτελέσματά σου. |
|
|
Ψάχνω να βρώ το φάρμακο
να πίνω να κοιμούμαι
να το ναρκώνω το κορμί
να μή τη συλλογούμαι. |
|
|
Αφού εσύ κατάφερες
τόσο να σ΄ αγαπήσω
μακριά σου πες μου πως μπορώ
ένα λεπτό να ζήσω |
|
|
Όσο βαρίχνει σίδερο
σκληρά όντε σε χτυπήσει
τόσο πολύ επιθυμώ
αυτή να μ΄ αγαπήσει |
|
|
Όταν θα δω την αγαπώ
εις το ΤΕΙ τση Κρήτης
γίνομαι ένας απ΄ τσ΄ αητούς
απου ΄χει ο Ψηλορείτης |
|
|
Όταν εγνωριστήκαμε
μικρό μου χαϊδεμένο
ένα λουλούδι μου άνθισε
που ήτανε μαραμένο! |
|
|
Αγάπη είναι να μπορείς
να τση κατείς τη χέρα
και να τση λες το σ΄ αγαπώ
τη νύχτα και τη μέρα |
|
|
Αγάπη είναι όντε γελάς
να χαίρετ΄ η καρδιά τση
κι όντε πονείς να τρέχουνε
βροχή τα δάκριά τση |
|
|
Κάνω τη σκέψη μου πουλί
να ρθεί στη κάμαρα σου
το καληνύχτα να σου πεί
να μείνει συντροφιά σου |
|
|
Ήθελα να΄μουν άνεμος,
σαφί να σε χαιδεύω
και να σου λέω ψυθιριστά
το πόσο σε λατρεύω |
|
|
Τι κι αν με κάνει να πονώ
Τι κι αν με κάνει να κλαίω
τα μάθια του μόνο σα δω
τρελαίνομαι σου λέω. |
|
|
θέε μου να ΄χα τη δύναμη
το χρόνο να παγώσω
η ώρα ποια να μην κυλά
κ οτι έχω να στο δώσω |
|
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ 
